Clean eating to rodzaj diety cud opartej na przekonaniu, że spożywanie zdrowej, pełnowartościowej żywności w jej naturalnej postaci oraz unikanie spożywania przetworzonego jedzenia przynosi określone korzyści dla zdrowia. Postawa ta wyraża się w zachowaniach żywieniowych skoncentrowanych na właściwym odżywianiu, restrykcyjnych wzorcach jedzenia i ścisłym unikaniu żywności uważanej za niezdrową lub zanieczyszczoną. W ramach tego podejścia wyklucza się czasem ze swojej diety gluten, zboża i nabiał oraz praktykuje jedzenie wyłącznie lub przede wszystkim żywności nieprzetworzonej, niepoddanej obróbce cieplnej.

Termin i koncepcja wywodzą się od brytyjskich autorek kulinarnych: Elli Mills, Natashy Corret i sióstr Hemsley. Od drugiej połowy 2010 roku clean eating zaczęło rozpowszechniać się jako dieta związana ze stylem życia. Ruch rozrósł się przede wszystkim poprzez media społecznościowe.

Nie istnieje wiążąca dla tej diety lista składników, ale typowe są świeże warzywa, orzechy, ryż, hummus oraz jogurt. Często zwraca się uwagę na to, aby spożywane produkty były certyfikowane jako żywność ekologiczna. Unika się jedzenia produktów zawierających środki wzmacniające smak, konserwanty, barwniki i rafinowany cukier. Niektóre warianty diety obejmują unikanie glutenu, zbóż i przetworów mlecznych oraz zalecają spożywanie surowej żywności. Dania są przeważnie wegetariańskie lub wegańskie i stanowią przykład diety roślinnej.

Typową formą prezentacji potraw w podejściu clean eating jest bowl food, czyli miska wypełniona produktem bogatym w węglowodany złożone, np. komosą ryżową, brązowym ryżem lub drobno przetartymi owocami, a następnie uzupełniona kolorową mieszanką ciętych warzyw, czasem także ryb lub innych źródeł białka.

Przypuszcza się także, że jedzenie zgodne z założeniami clean eating może zwiększać ryzyko osteoporozy z powodu niedoboru wapnia dostarczanego zwykle z produktów mlecznych. Zagrożenia dla zdrowia związane ze spożywaniem surowej żywności obejmują natomiast zatrucie pokarmowe i choroby pasożytów.